karantinanın götürdükleri

Eylül ayında doktoraya başlama hayalim yalan olduğu gibi, okulum da bir yıl uzadı. Eğitimler durdu, projeler durdu. Çeviriler, STK faaliyetleri, iş görüşmeleri durdu. Hayatım bir yıl sekteye uğradı gibi oldu.

Yaşama heyecanımı götürdü. Sürekli her şeyi duygusala bağlayan sulu gözün teki oldum çıktım.

bayramda akraba ziyaretleri İyi kiii götürmüşşşş

(bkz: özgüven) evde kaldığım sürece sürekli her yaptığı eleştirilen, önüne engeller konulan bir bireye dönüştüm. bakın ben duvarlara anlatıyorum derdimi, benim en büyük patlamam onlar ama artık duvarların dışına “dur” demek istiyorum, yoruldum. wuhan senin adını hiç bilmiyor olmayı isterdim, çıktığım merdivenlerden patır kütür yuvarlanmama sebep olduğun için allah seni ıslah etsin. diyeceklerim bu kadar.

Psikolojim. Hayatıma tam da tüm olumluları çekerken ve buna kendimi tam da inandırmışken..

saçlarım. bir güzel belime kadar uzattığım düz kesim saçlarımı merak ve sıkıntıdan hem kahkül hem de küt kestim. yüzümün yuvarlak olması dışında bir sorun yok, lol.

gençliğim, sabrım, yaşama sevincim sayayım mı daha?

Hiç, öncesinde de ot gibi yaşıyordum şimdi de aynı

Dışarı çıkma isteğim. Bir arkadaşım yarım saat görüşelim dedi diye bir buçuk saattir düşünüyorum. Çıkmak istemiyorum. Bir yere gitmek istemiyorum. Aslında istiyorum ama gidemem artık bence.

gençliğim.

hayat enerjisi.

üniversite hayatım...

esnaf babamı, dağ gibi adamı yıkılacak hale getirdi...

akıl sağlığım. psikolojim falan değil he dümdüz akıl sağlığım. akli dengemi kaybettim.. (bkz: delirttiniz lan beni)

Bize çokta şey yapmadı açıkcası, kendi kendimize oturduk kalktık.

Hayallerim, göz sağlığım, ruh sağlığım.

içimdeki insan sevgisi.

Tahammülüm.

hayatım.

arkadaş çevrem. iki üç kişi kaldı konuştuğum.

gençliğim

Hayatımdaki bütün gereksiz insanları götürdü. Özellikle okul çevremden kimlerin çıkar uğruna etrafımda olduğunu görmüş oldum. Sayısal derslerin sınavı için haftalar öncesinde peşimde dolananlar, çayla kahveyle beni paşalar gibi şımartanlar yok oldu birden. Boş kalabalıktan kurtuşmuş oldum. Gereksiz insanları götürüp bana huzur kattı bu konuda.

İnce belim

Bir akıl sağlığım, bir de kas gücüm. Zaten iyi olmayan psikolojim tamamen çökmüş durumda, resmen yurda ambulans çağırtan kız gibi sinir krizleri geçiriyorum. Normalde de çok enerjik ve güçlü değilimdir ama artık 350 metre Bim'e yürüyüp eve gelince bile İstiklal Caddesi'nden Sultanahmet'e yürümüş gibi oluyorum. Ruhsal da fiziksel de fena sıçmış durumdayım.

Beni götürdü. Tanıdığım ben değilim artık sanki. Oturuyorum, konuşuyorum ama içimde bir şeyler öldü.

Akıl ve ruh sağlığım.

Psikolojim

Arkadaşım antalya'ya çağırmıştı, o fırsatı kaçırdım mesela. Ve git gide külo almaya başladım.

Kıyafetlerim :( Onu giyinmem bunu giyinmem deme salaklığında sürekli bulunmuş olmalıyım ki yazlığım yok, kıyafetlerimi verdiğim kişilerden acilen geri toplamam lazım, bu yaz böyle geçmez :(

Sahte dostlar.